چالش هاي دولت استراليا در واردات و بازيافت پوشاك
بر اساس یک گزارش جدید، استرالیایی ها سالانه ۱۴.۸ کیلوگرم لباس یا ۵۶ لباس جدید خریداری می کنند. این امر استرالیا را به یکی از بزرگترین مصرف کنندگان سرانه منسوجات در جهان تبدیل می کند.
به گزارش پایگاه خبری ایرتانا، گزارش شورای مد استرالیا (AFC) نشان داد که سالانه ۱.۴۲ میلیارد لباس – معادل ۳۷۳۰۰۰ تن پارچه – به استرالیا می رسد.
بر اساس این گزارش که توسط دولت استرالیا تامین مالی می شود، هزینه سالانه مصرف کنندگان ۹.۲ میلیارد دلار است، به این معنی که استرالیایی ها به طور متوسط تنها ۶.۵۰ دلار برای هر لباس پرداخت می کنند.
کنفدراسیون فوتبال آسیا از این یافته‌ها برای اعمال مالیات بر واردات پوشاک برای کاهش ضایعات نساجی استفاده کرده است. حجم واردات پوشاک چندین برابر تولید داخلی است. هر سال ۳۸ میلیون پوشاک وارد می شود که ۳ درصد از بازار واردات است.
پیتر آلن، نویسنده اصلی این گزارش گفت: در انتهای دیگر چرخه مد، سالانه حدود ۲۶۰۰۰۰ تن یا ۱۰ کیلوگرم برای هر نفر در محل های دفن زباله قرار می گیرد.
این گزارش توسط AFC در دومین تالار شهر برای طرح ملی نظارت بر محصولات پوشاک ارائه شد که وظیفه دارد تا سال ۲۰۳۰ ضایعات نساجی کشور را به نصف کاهش دهد.
در جلسه روز چهارشنبه، لیلا ناجا هیبری، مدیر اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا، گفت که صنعت مد سالانه ۲۷ میلیارد دلار به اقتصاد استرالیا کمک می کند و به دلیل تأثیر منفی آن بر محیط زیست شهرت “شایسته” دارد.
او گفت: «ما باید شیوه طراحی، تولید، استفاده و دفع محصولات را تغییر دهیم. جدا از مقادیر عظیمی که به محل دفن زباله ختم می شود، صنعت نساجی نیز به شدت به سوخت های فسیلی و سایر مواد شیمیایی متکی است.
در سطح جهان، صنعت مد از ۹۸ میلیون تن منابع تجدید ناپذیر از جمله نفت برای ساخت الیاف مصنوعی، کود برای رشد پنبه و مواد شیمیایی برای تولید رنگ استفاده می کند. در استرالیا، دو سوم لباس ها از الیاف مصنوعی که اغلب از نفت به دست می آید، تهیه می شود.
اومر سوکر، مدیر اجرایی سازمان خیریه بازیافت استرالیا، گفت که این گزارش مبنایی برای طرح نظارت محصول خواهد بود، که سپس مالیات بر واردات پوشاک را توصیه می کند. مشخص نیست مالیات پیشنهادی چقدر خواهد بود، اما بر اساس وزن واحد، ارزش و اندازه برند پوشاک واردکننده محصول خواهد بود.
سوکر گفت: «اگر این مقررات به صورت مشترک ایجاد شود، برای هر لباس جدیدی که به بازار عرضه می‌شود، مالیات کمی اعمال می‌شود. این به طور جمعی میلیون ها دلار مورد نیاز برای اقدام در سلسله مراتب زباله را افزایش می دهد.
صنعت مد یکی از بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه ای در جهان است و سوکر گفت که وظیفه مهار زباله در استرالیا دشوار خواهد بود. او گفت: «پوشاک احتمالاً یکی از پیچیده‌ترین حوزه‌هایی است که باید با آن برخورد کرد. “این یک برنامه سرپرستی محصول برای توپ‌های گلف و Chuppa Chups نیست.
سوکر گفت، علاوه بر مالیات، مصرف کنندگان بیشتری باید تشویق شوند تا لباس های قدیمی خود را به خیریه اهدا کنند. او گفت: “موسسات خیریه استرالیا در حال حاضر بزرگترین شبکه ای هستند که لباس ها را از محل های دفن زباله دور نگه می دارند و در حال حاضر در حال افزایش عمر ۵۲۷ میلیون دلاری لباس های دست دوم هستند.”
با داده‌ها و معیارهای مبتنی بر شواهد استفاده مجدد، سیستم می‌تواند مشتریان را بیشتر به اهدا و استفاده مجدد از لباس تشویق کند و زیرساخت‌های مرتب‌سازی و جداسازی خودکار مورد نیاز برای مقیاس‌بندی راه‌حل‌های داخلی، با ردیابی و اعتبار بهتر برای استفاده مجدد از لباس در خارج از کشور را فراهم کند.
