تغییر داستان کت جین از نماد شورش به یک لباس مرسوم و عادی
در پیدایش و رواج کت جین داستانهای بسیاری نهفته است. این لباس بعد از جنگ جهانی دوم به عنوان نماد شورش تلقی میشد تا جایی که پوشیدن آن را در بسیاری از مدارس ممنوع کردند.
به گزارش پایگاه خبری ایرتانا، اولین کت جین توسط برند “لیوایز” تولید شد و ده سال پس از آن کتی را طراحی و روانه بازار کرد که تبدیل به لباس کار گاوچران ها، معدنچی ها و کارگران راه آهن شد. در واقع کت جین، پوست تن قشر کارگر جامعه شد و در موقعیت های متعددی حتی تفریح هم آن را به تن میکردند.
یکی از مزایای کت جین برای طبقه کارگر به دلیل رنگ آن بود. رنگ آن سبب میشد تا چربی و یا خاک روی لباس کارگران به چشم نیاید و تمیزتر به نظر برسند. کت جین پس از جنگ جهانی دوم به تن جوانان بریتانیایی نشست و سنگری شد برای فرار از سایه های شوم جنگ.
پس چطور کتی که جایگاهی مستحکم در سنت پیدا کرده بود، یکباره به نماد شورش و یاغی گری تبدیل شد؟
مارلون براندو در سال ۱۹۵۳ در فیلم شورشی بدون دلیل، شلوار جین پوشیده بود، اما با کت جین برای اولین بار در فیلم Jailhouse Rock ظاهر شد. الویس پریسلی هم آهنگ Title را با کت جین تیره خواند و پس از آن جوانان برای خرید کت مشابه هجوم بردند. البته خود الویس بعدها علاقه زیادی به کت جین نشان نداد.
در دهه پنجاه میلادی جوانان بریتانیایی پیرو امریکایی ها بودند و هنوز ظاهر منحصر به فرد خود را پیدا نکرده بودند. بسیاری از مدارس استفاده از جین را ممنوع کردند. چنین تلاشی برای سانسور، نتیجه بالعکس داشت و کمک کرد تا کت جین برای همیشه در تار و پود فرهنگ جوانان تثبیت شود.
کت جین، کت مرد کارگر تبدیل به کت منتخب همه کسانی شد که تفرقه و تعصب را رد کردند. کت جین یکی از اولین لباسهای است که هم مورد استفاده آقایان و هم خانم ها قرار گرفت.
یک بوم خالی
کت جین همچنین بوم خالی مناسبی برای شخصی بود که میتوانست آن را با استایل منحصربه فرد خود سفارشی کند، با خودکار، گلدوزیها، وصلهها، سنجاقها و غیره.
جین به لباس جوانانی تبدیل شد که مشتاق بودند به دنیا نشان دهند که برایشان مهم نیست چه چیزی از آنها انتظار میرود. کت جین به نمادی از فردیت تبدیل شد.
