ابداع شلوار توسط ایرانیان و تاریخچه آن در دنیا
شلوار از زمان های قدیم در دنیای غرب پوشیده شده است. شلوار در حال حاضر به دلیل راحتی و کاربردی بودنش، رایجترین نوع پوشش لباس برای مردان محسوب میشود. امروزه این نوع پوشش برای هر دو جنس زنان و مردان به عنوان یک لباس روزمره بسیار استفاده میشود. اما سوال اصلی اینجاست که شلوار از چه زمانی ایجاد شد؟
به گزارش پایگاه خبری ایرتانا، شلوار ابتدا به این دلیل ابداع شد که پوشیدن لباسها بر روی اسب راحت نبود. در واقع کسانی که در جنگ شلوار می پوشیدند نسبت به کسانی که ردا می پوشیدند برتری داشتند. به همین دلیل، تمدن های سراسر جهان برای زنده ماندن در جنگ، این نوع لباس را به دلیل راحتی هنگام سوارکاری انتخاب کردند.
اولین گزارش های ثبت شده از شلوار توسط جغرافی دانان یونانی قرن ششم قبل از میلاد تهیه شده است. آنها به ظاهر اسب سواران ایرانی، شرقی و آسیای مرکزی اشاره کردند. محققان به این نتیجه رسیدند که ابتدا در ایران باستان به دلیل راحتی در اسب سواری از شلوار استفاده می شده است. نمونه عینی آن را میتوان در موزه ایران باستان دید که یک تندیس از اسب سوار دوره ساسانی به نمایش گذاشته شده و کاملاً الگوی شلوار در آنجا مشخص است.
روی سرامیک های باستانی می توان تصاویری از اسب سواران مرد و زن که شلوار پوشیده اند مشاهده کرد. اما یونانیان باستان این لباس را نادیده گرفتند و آنها را مضحک می دانستند. آنها به شلوار لقب thulakos” به معنای “کیسه” دادند. متعاقباً، رومیان (که برای یونانیان احترام زیادی قائل بودند) شلوار را رد کردند. آنها شلوار را لباسی می دانستند که بربرها می پوشیدند. اما با گسترش بیشتر امپراتوری در سراسر جهان، شلوارها محبوبیت بیشتری پیدا کردند. آنها نمی توانستند گرما و کاربردی بودن شلوار را انکار کنند.
شلوار در ابتدا یک لباس نظامی بود. آنها به شکل شلوار کوتاه یا شلوار گشاد بودند که تا قوزک پا بسته می شدند. در اواخر قرن چهاردهم، به شلوارهای تنگ با پوشش پا تبدیل شدند و شوالیه ها زیر زره می پوشیدند.
تا سال ۱۵۰۰، نسبت ها بیشتر و بیشتر اغراق آمیز می شدند. شلوارها حجیم بودند، روی رانها بادکنکی بود و در قسمت مچ پا تنگ بود. شلوارها با پارچه های تزئینی دوخته میشدند که دارای خطوط بریده برای نمایان شدن آستر رنگارنگ زیر آنها بودند. در نهایت، این شلوار به شلوارهای ساده تبدیل شد که روی زانو بسته می شد. اما، بعداً این شلوارها به نفع طبقه کارگر کنار گذاشته شد.
در قرن نوزدهم شلوارهایی که امروزه از آن استفاده می کنیم، به میان آمد. آنها با دکمههایی که در رنگهای خنثی، گشادتر بودند.
با وجود پوشیدن هر دو جنس مرد و زن در دوران باستان، شلوار برای صدها سال یک لباس “مردانه” بود. در عوض، زنان دامن های بلند و حجیم می پوشیدند. اما، در قرن نوزدهم، زنان دوباره شروع به پوشیدن شلوار کردند. آنها را فقط برای اسب سواری می پوشیدند، اگرچه دامن های کاملی در بالای آنها می پوشیدند تا پنهان شوند.
در دهه ۱۸۸۰، سرانجام زنان در غرب شروع به پوشیدن شلوار برای فعالیت های اوقات فراغت کردند. پوشیدن آنها هنگام دوچرخه سواری ایمن تر بود، زیرا شلوار کمتر در چرخ ها گیر می کرد و باعث باعث آزادی حرکت بیشتری میشدند. علاوه بر این، پوشیدن آنها کاربردیتر از دامن های دست و پا گیر که معمولاً می پوشیدند در نظر گرفته می شد.
با این حال، با وجود محبوبیت روزافزون، شلوارها تا دهه ۱۹۷۰ به عنوان لباس زنانه قابل قبول در نظر گرفته نمیشدند. در واقع بعضی جاها پوشیدن شلوار برای خانم ها غیرقانونی بود! اما این روزها، زنان برای همه مناسبتها از شلوار استفاده میکنند، بدون هیچ معنای مردانهای.