ماسترویانی، بازیگر انقلابی در مد دهه شصت
چشم های خود را ببندید و در ذهنتان بزرگترین نام های مد در سینما، آنهایی که متجلی خوش پوشی هستند را تصور کنید. اگر طرفدار سینمای کلاسیک هستید، جیمز استوارت، همفری بوگارت و یا مارچلو ماسترویانی بی شک جزو انتخابهای شما بودند. تحلیل امروز نفر سوم را نشانه میگیرد، مارچلو ماسترویانی.
به گزارش پایگاه خبری ایرتانا، فرد مورد خطاب ستاره کم نظیر و یکی از سمبلهای دهه شصت و هفتاد سینما است. ماسترویانی فقط به دلیل تیپ و چهره جذابش به شهرت نرسید بلکه بازیهای کم نظیر او در بیش از صد و بیست فیلم و بردن جوایز زیادی از جمله گلدن گلوب و کن موجبات شهرت او را فراهم کرد.
اما چگونه پسر یک نجار، پسر پدری که در زندانهای آلمان نازی محبوس بوده توانست تبدیل به نامی فراموش نشدنی شود و سینما و مد را تا مدتها در بند خود بکشد؟
زمانی که فدریکو فلینی کارگردان نامی ایتالیایی از فیلم تاریخ سازla dolce vita” ” در سال ۱۹۶۰ پرده گشود تمامی چشمها به مارچلو ماسترویانی خیره ماند. شاید بتوان گفت در آن دوران هیچکس به این خوبی از ایفای این نقش بر نمیآمد.
ماسترویانی با کت و شلواری تنگ که بعدها تبدیل به امضای او هم شد هوش از سر اهالی هالیوود برد و همه مسحور او شدند در نتیجه پیرو گراردی جایزه بهترین طراحی لباس را برای این فیلم در سال ۱۹۶۲ دریافت کرد.
رابطه کاری کارگردان اسطوره ای ایتالیا و این نماد خوش پوشی تا اواسط دهه هشتاد میلادی ادامه داشت و یکی از مطرح ترین فیلمهای فلینی و ماسترویانی، فیلم “هشت و نیم” بود.
ماسترویانی سال بعد با فیلم ایتالیایی «لا نوت» به کارگردانی میکل آنژ آنتونیونی به پیشرفت خود ادامه داد. در همین زمان سینمای مستقل آمریکا و موج نو فرانسه، هنر را به مرزهای جدیدی سوق دادند و کارگردانانی مانند جان کاساوتیس در نیویورک و ژان لوک گدار در پاریس در خط مقدم با آنتونیونی بودند. «لا نوت» جایگاه ماسترویانی را در بین بازیگران مرد شیک دهه شصت نمایان کرد، اما پیچیدگیهای شخصیت و مضامین بزرگسالان در فیلم، نفوذ او را بهعنوان یکی از بهترین بازیگران آن دوره تثبیت کرد.
در سراسر دهه شصت و هفتاد ماسترویانی مرد عاشق سینما بود و جذابیتش در بین تماشاگران روز به روز بیشتر میشد. اوج بلوغ فیلم های عاشقانه و احساسی او همراه با سوفیا لورن بود با بیش از ده فیلم از جمله “ازدواج به سبک ایتالیایی”، ” گل آفتاب گردان” و…
استایل مارچلو ماسترویانی به سبک خودش بود. او نه اکسسوریهای پر زرق و برق استفاده میکرد و نه از لباسهای عجیب بهره میبرد. بلکه استایل او همیشه با یک کت مشکی و عینک منحصر به فردش شناخته میشود.
