منتظر لباسهای جلبکی باشید!
به گزارش پایگاه خبری ایرتانا به نقل از Independent، صنعت مد سالانه بیش از ۱۰۰ میلیارد لباس تولید میکند؛ یعنی حدود ۱۴ لباس برای هر کسی که روی زمین زندگی میکند. سرنوشت بیشتر آنها به محلهای دفن زباله یا مسدود کردن رودخانهها و سواحل در کشورهای در حال توسعه ختم میشوند و فقط بخش کوچکی از آنها بازیافت میشوند.
طبق آمار منتشر شده، مد مسئول انتشار بیش از ۱۰ درصد دیاکسید کربن و گرمایش کره زمین است. صنعت مد هرساله ۹۳ میلیارد مترمکعب آب مصرف میکند که برای تامین نیاز مصرفی پنج میلیون نفر کافی است و حدود ۲۰ درصد از فاضلاب در سراسر جهان حاصل فرآیند رنگرزی پارچه است.
شارلوت مَک کُردی(McCurdy)، محقق، طراح و استادیار دانشگاه ایالتی آریزونا در ایالات متحده، برای مقابله با این مشکل به بررسی سرنوشت لباسها و چگونگی تولید آنها پرداخته است.
مککردی در سال ۲۰۱۸ شروع به طراحی یک کت بارانی از جلبک دریایی کرد که کربن را جذب میکند.این بارانی شفاف در سال ۲۰۱۹ در موزه طراحی کوپِر هِویت اِسمیتسونیان(Cooper Hewitt Smithsonian Design Museum) نیویورک به نمایش گذاشته شد.
مککردی همچنین بافیلیپ لیم(Philip Lim)، طراح مد نیویورکی، در ساخت لباسی پوشیده از پولکهای سبز که از همان مواد ساخته شده بود، همکاری کرد.
لباسهای مککردی فعلا راهی بازار نشده است. انگیزه اصلی او این است که نشان دهد با کمی تخیل میتوان همان کاری را که الکترونیکی شدن برای خودروها انجام میدهد، برای مد انجام داد.
جلبکها رشد سریع و ارزانی دارند، به آب زیادی نیاز ندارند و دیاکسید کربن را از هوا میگیرند.
جلبک ها دارای فواید بسیاری برای پوست بدن نیز هستند، لباسهای تولید شده با آنها باعث آبرسانی به بدن میشود و پوست را نرم و لطیف میکند، علاوه بر این مواد مغذی که از طریق پوست جذب بدن میشود از سرطان پوست جلوگیری میکند.
موجودات آبزی فتوسنتزکننده حدود ۷۰ درصد از اکسیژن جو ما را تولید میکنند که بیشتر از مجموع همه جنگلها است. این بدان معناست که جلبکها نهتنها برای آبوهوا مضر نیستند، بلکه بهطور بالقوه مفیدند.
هدف استارتآپ بریتانیایی وولبک (Vollebak) نیز طراحی لباس برای آیندهای پایدارتر است. این شرکت را برادرانی دوقلو که هم دوندههایی مجرب و هم طراحانی خلاقاند در سال ۲۰۱۵ تاسیس کردند. آنها تیشرتهای بافته شده از کنف و رنگآمیزی شده با جلبک را که در نهایت میتوان روی انبوه کمپوست خانگی انداخت یا در باغ دفن کرد و ظرف چند هفته تجزیه خواهند شد، به فروش میرسانند.
استیو تیدبال، یکی از بنیانگذاران و مدیرعامل وولبک، میگوید بزرگترین چالش برای محصولات مد جلبکی عملی بودن، کیفیت یا حتی حسی که دارند نیست، بلکه هزینه تولید آنهاست.
ساخت تیشرت کنفی و جلبکی وولبک حدود ۱۱۰ دلار آمریکا هزینه دارد و هنوز برای بازار انبوه «زیادی گران» است.
مککردی آنقدرها هم نگران هزینه نیست. او میگوید الیاف مصنوعی به شکل غیرواقعی ارزاناند، چراکه محصول مشترک و جانبی نفتاند که فراوان است و در همهچیز از پلاستیک گرفته تا برق استفاده میشود. با تغییر جهان و رفتن بهسوی انرژی پاکتر، این مزیت از بین خواهد رفت.
